SZTUKA MILCZENIA
Jakuba 1:19 „Wiedzcie to, umiłowani bracia moi. A niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu”
Bardzo ważna jest zdolność komunikacji w sposób jasny i skuteczny. Natomiast, umieć milczeć też jest czymś drogocennym, ale bardzo trudnym.
Słowa mają wielką moc, i kiedy raz zostaną wypowiedziane nie mogą zostać cofnięte. Podobne są do strzał które zostały wystrzelone, i które nie mogą zostać zatrzymane przez łucznika. Zauważmy ważność panowania nad naszymi słowami. Powinniśmy mówić z ostrożnością i umiarkowanie, ponieważ „Gdzie dużo słów, tam nie brak występku; lecz kto opanowuje swój język, jest roztropny”, Przyp. 10:19. Istnieją okoliczności w których najlepszym sposobem jest zachować milczenie.
Tren. 3:26 „Dobrze jest czekać w milczeniu na zbawienie Pana”.
Kiedy mamy duże kłopoty albo przeżyliśmy jakieś niepowodzenie, mamy tendencję aby mówić głupoty, i nawet narzekamy przeciwko Bogu, w podobny sposób jak zrobili to izraelici w czasie próby na pustyni (4Moj.11.1-10; 14.1-3). W trudnym czasie powinniśmy uwielbiać Boga, a nie szemrać przeciwko niemu. Ps. 30:13 „Aby dusza moja śpiewała ci i nie zamilkła: Panie, Boże mój, będę cię wiecznie wysławiał”. 1 Tes. 5:18 „Za wszystko dziękujcie; taka jest bowiem wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was,”. Jeżeli nie dajemy rady uwielbiać Go, to powinniśmy milczeć.
Kiedy widzimy jakiś błąd, grzech albo niepowodzenie u innej osoby, nasz język wygląda, że szuka jakiś uszu do tego aby mówić te rzeczy. Jeżeli nie możemy powiedzieć czegoś, aby pomóc komuś, lepiej jest zachować milczenie. Czasami są sytuacje które wymagają abyśmy ostrzegli daną osobę albo dali jej dobrą radę, natomiast często zdarza się że nie postępujemy w taki sposób i przynosimy oszczerstwo i zniesławienie. W naszym wnętrzu mamy trybunał: sumienie, i chcemy osądzać inne osoby, jakbyśmy mieli prawo do osądzania i potępiania jakichkolwiek osób (Jakuba 4.11-12). Postępując w taki sposób przynosimy potępienie do naszego własnego życia (Jakuba 5.9).
Kiedy zobaczymy manifestację nadprzyrodzoną, praktykowanie darów duchowych albo praktykę liturgii pośród wierzących które być może są inne niż nasze, nie powinniśmy spieszyć się z krytyką albo to potępiać. Nie jesteśmy zmuszani do tego aby to nam się podobało i abyśmy zgadzali się z tym, ale pośpiech do mówienia może poprowadzić do grzechu. Daleko lepiej jest w tych wszystkich sutuacjach zachować milczenie (Mt.12.22-37; At.5.33-40).
Kiedy modlimy się nie używajmy nadmiernie słów, ponieważ możemy znaleźć się w kłamstwie, szczególnie jeżeli dotyczy ślubowania. Lepiej jest unikać ślubowania niż złożyć je i nie móc go wypełnić. Takie zachowanie może sprowadzić gniew Boży na nas.
Czytamy w Kazn. 5:1-7;
Hab. 2:20 „Ale Pan jest w swym świętym przybytku. Umilknij przed nim, cała ziemio!”;
Ps. 4:4-5 „Wiedzcie, że cudownie okazał mi Pan łaskę. Że Pan słyszy, gdy do niego wołam. Drżyjcie i nie grzeszcie! Rozmyślajcie w sercu swoim na łożu i milczcie!”;
Przyp. 13:3 „Kto strzeże swoich ust, zachowuje życie, kto zaś nie powściąga swoich warg, gotuje sobie zgubę.”;
Przyp. 15:23 „Raduje to człowieka, gdy umie dać odpowiedź; jakże dobre jest słowo we właściwym czasie!”;
Przyp. 17:28 „Nawet głupiec, gdy milczy, uchodzi za mądrego, za roztropnego, gdy zamyka usta.”;
Przyp. 18:20-21 „Z owocu swoich ust nasyca człowiek swoje wnętrze, syci się plonem swoich warg. Śmierć i życie są w mocy języka, lecz kto nim zyskuje przyjaciół, korzysta z jego owocu.”;
Przyp. 21:23 „Kto pilnuje swoich ust i swojego języka, uchroni swoją duszę od niejednego niebezpieczeństwa.”;
Przyp. 25:11 „Słowo wypowiedziane we właściwym czasie jest jak złote jabłko na srebrnych czaszach.”;
Przyp. 29:20 „Czy widziałeś nierozważnego przez pośpiech w swoich słowach? Więcej można się spodziewać po głupim niż po nim.”;
Mat. 12:37 „Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony.”;
Jak. 3:2 „Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień; jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym, który i całe ciało może utrzymać na wodzy.”;
Jeżeli coś mówimy, niech to będzie ku zbudowania (Ef.4.29). Zawsze kiedy jest to możliwe nasze słowa powinne być z wyarą.
Panowanie nad sobą jest jednym z owoców Ducha. Niech On nas uczy milczeć, albo mówić kiedy tylko będzie potrzeba. Niech Bóg daje nam łaskę abyśmy nie grzeszyli przez przeoczenie i też przez pośpiech. Niech Bóg nam daje mądrość abyśmy usługiwali w mocy naszego języka, w sposób który będzie tylko używany na chwałę Bożą.
W miłości Jezusa Chrystusa pastor Antero Kaczan