CIAŁO, DUSZA I DUCH

CIAŁO, DUSZA I DUCH

Nasz czas, dobra materialne i talenty – powinniśmy być wiernym i rozważnym zarządcą rzeczy, które Bóg nam dał.

Zarządzanie duszą i duchem.

“A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (1Ts 5.:23.

PRAKTYCZNA PRAWDA

Wraz z ciałem, dusza i duch muszą być przygotowane na przyjście Pana Jezusa Chrystusa.

Przed przeczytaniem tego krótkiego artykułu na powyższy temat otwórz Biblię i przeczytaj te wersety. Bardzo ważne jest również przeczytać wszystkie podane odniesienia dla lepszego zrozumienia. Nie bądźcie leniwi w sprawach duchowych, ponieważ w ten sposób możecie być łatwym celem dla szatana. Pamiętaj również,
że nikt nie będzie wykonywać obowiązków, które Ty sam powinieneś zrobić. Wykonujcie swoją część, a Bóg zawsze będzie czynił Jego część!

Rym 5:12 - Grzech dotknął wszystkich ludzi.

Kaz.Sal. 7:20 - Nie ma człowieka, który nie grzeszy.

1 Jana 1:7 - Krew Chrystusa oczyszcza nas od wszelkiego grzechu.

1Ts 5:23 - Trychotomia istoty ludzkiej.

Hb 12:14 - Bez uświęcenia nikt nie ujrzy Pana.

Gl 5:25 - Chrześcijanin musi chodzić w Duchu.

Przeczytaj teraz w Galacjan 5:16-22,25.

OGÓLNY CEL NINIEJSZEGO ARTYKUŁU:

Uświadomienie czytelnikom, że oprócz ciała należy zachować duszę i ducha
na przyjście Pana Jezusa.

SZCZEGÓŁOWE CELE ARTYKUŁU:

Podane poniżej szczegółowe cele odnoszą się do tego, co czytelnik powinien osiągnąć w każdym aspekcie poruszanego tematu.

• I. Pojęcia duszy i ducha;

• II. Rozwijanie zarządzania duszą „człowiekiem wewnętrznym”.

• III. Przedstawienie zarządzania duchem.

INTERAKCJA Z CZYTELNIKIEM

Żyjemy w materialistycznym społeczeństwie, w którym ciało, niemal we wszystkich sferach jest priorytetem. Wielu traktuje ciało bardziej poważnie, aniżeli sprawy dotyczące rozwijania zdrowia psychicznego i życia duchowego. Różne ćwiczenia dla ciała są również konieczne, ale nie możemy zapominać o najważniejszym tj. życiu duchowym.

Zarządzanie duszą i duchem oznacza także rozwijanie materialnej sfery ciała. Możemy rozwijać nasze umysły dzięki dobrym rzeczom, którymi się karmimy
Fp 4:8-9 „Wreszcie, bracia, myślcie tylko o tym, co prawdziwe, co poczciwe,
co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, co jest cnotą i godne pochwały. Czyńcie to, czego się nauczyliście i co przejęliście, co słyszeliście, i co widzieliście
u mnie; a Bóg pokoju będzie z wami”, a także możemy ożywić ducha ćwiczeniami pobożności, których uczy nas Pismo Mt 6:9-13,16-18. Dlatego w tym artykule mamy okazję porozmawiać o sprawach służących ku dobremu dla duszy i ducha.

WPROWADZENIE

Aby być dobrym zarządcą duszy i ducha, człowiek potrzebuje przede wszystkim wiary w Boga oraz bezwarunkowego poddania się Chrystusowi Jezusowi i potężnemu działaniu Ducha Świętego w jego umyśle. Człowiek musi także rozmyślać jak powinno wyglądąć jego życie przed obliczem Stwórcy.

W tym celu trzeba być „nowym stworzeniem” (1 Kor. 5:17)! Tak więc, oprócz zachowania ciała, musimy zachować duszę i ducha. Zobaczymy to także w tym artykule.

PUNKT CENTRALNY

Wierzący muszą poważnie traktować zarządzanie duszą i duchem.

I. POJĘCIE DUSZY I DUCHA

1. Znaczenie duszy. W Starym Testamencie „dusza” określana jest słowem „nephesh”. W Nowym Testamencie używa się terminu „psiquê”, który rozumiany jest jako „dusza”, jak również „życie” i powiązany jest ze słowem psychika,
co oznacza „przynależność do tego życia”. Jest to „podstawa świadomych doświadczeń”, a zatem ekwiwalent samego życia, osobowości lub osoby
(2 Kor. 1.23).

Tak więc biblijny tekst 3 Mojżeszowa 17:10-15 ujawnia różnorodność znaczenia słowa „dusza”: osoba fizyczna (w10), życie zwierzęcia (w11), życie człowieka (w11). Z teologicznego punktu widzenia dusza jest siedliskiem emocji i uczuć, co Pan Jezus wyraził w kontekście udręki: „Smętna jest dusza moja aż do śmierci;...” (Mk 14:34a).

2. Pochodzenie duszy. Dusza jest zjednoczona z duchem i dlatego nie jest możliwe dla człowieka rozdzielić je. Tylko Słowo Boże może to zrobić (Hebr. 4:12).
Zatem zarówno dusza, jak i duch stanowią niematerialną część istoty ludzkiej.
Jeśli chodzi o pochodzenie duszy, istnieją co najmniej trzy teorie, które próbują
to wyjaśnić, są to: preegzystencja, kreacjonizm i współdziałanie.

2.1 Teoria preegzystencji. Zgodnie z tą teorią dusze istnieją w różnych sferach świata duchowego i wchodzą do wygenerowanego ciała, w procesie zwanym „reinkarnacją”. Celem tego procesu jest sprawienie, by osoba cierpiała z powodu „grzechów popełnionych w rzekomych poprzednich egzystencjach”. Jest to jeden z podstawowych punktów spirytyzmu. Tak więc teoria preegzystencji jest w 100% kłamstwem diabła, fałszywą doktryną. Musimy to odrzucić i nie akceptować tych diabelskich nauk. Nie ma biblijnych podstaw dla uzasadnienia teorii preegzystencji. Biblia wyjawia, że „grzech pierworodny” przeszedł na wszystkich ludzi (Rzym. 5:12) i obowiązuje on do dziś, ponieważ „nie ma człowieka, który nie grzeszy”
(Kaz.Sal. 7.20). Jednak krew Chrystusa oczyszcza grzesznika (1 Jana 1:7), kiedy ten żałuje, pokutuje i wyznaje swój grzech Bogu oraz przestaje żyć w grzechu
(Prz.Sal. 28:13).

2.2 Kreacjonizm. Zgodnie z tą teorią, opartą na greckiej myśli filozoficznej, Bóg codziennie poświęca się tworzeniu dusz, aby później umieścić je w żyjących już ciałach. Jest to punkt widzenia pozbawiony podstaw biblijnych. Pamiętajcie, że tutaj nie mówimy o kreacjonizmie, który dotyczy stworzenia Adama i Ewy przez Boga. Natomiast w biblijnym ujęciu kontynuacja rozradzania się ludzkości
po stworzeniu Adama i Ewy prezentowana jest przez teorię współdziałania,
która zakłada, że człowiek już od samego poczęcia posiada duszę i ducha.

2.3 Teoria współdziałania. Teoria ta wyraża, że Bóg daje życie każdej osobie, która została stworzona zgodnie z prawami biologicznego rozmnażania, a zatem mężczyzna i kobieta rodzą nową istotę przy współpracy z Bogiem (Dz.Ap. 17:28; Hbr 1:3). Jest to wizja oparta na Biblii i zharmonizowana ze Słowem Bożym: „...Mówi Pan, który rozpiął niebiosa, ugruntował ziemię i stworzył ducha człowieka w jego wnętrzu” (Zach. 12:1b).

Jednak to, jak Bóg działa w stworzeniu każdej duszy i ducha w człowieku, jest jedną z wielu tajemnic wiary, przez które musimy pokornie pokłonić się przed Bożą wielkością i suwerennością.

3. Pojęcie ducha. Według Nowego Testamentu słowo „duch” to „pneuma”. Termin ten może odnosić się do niematerialnej części osobowości ludzkiej (1 Kor. 7:1,34), własnej istoty osoby (1 Kor. 16:18; 2Tm 4:22), a dokładniej źródła rozeznania
(Mk 2:8), emocji (Jana 11:33) i woli osoby (Dz.Ap. 19:11). Duch ludzki poddany Chrystusowi, zostaje zregenerowany i dzięki temu staje się wrażliwy na Ducha Świętego, jest w stanie zamanifestować owoc Ducha, cnoty Królestwa Bożego (Gal 6:1; Mateusza Rozdziały 5, 6 i 7).

W tym sensie pod względem duchowym istnieją tylko dwa typy wierzących: duchowi i cieleśni (Rz 8:1). Wierzących duchowych cechuje ich „duch” zdominowany przez Ducha Świętego (Gal. 5:16–18,22–25). Cieleśni żyją zgodnie z cielesną naturą,
która nie została ani poddana, ani przemieniona przez Chrystusa (Gal. 5:19-21).

PODSUMOWANIE TEMATU (I)

Dusza jest siedzibą emocji i uczuć; duch jest źródłem tych emocji i uczuć.

Pan Bóg powiedział, że przyjdzie, aby zamieszkać w nas „przez Ducha Świętego”. On jest generatorem, twórcą i podtrzymywaczem życia. Dlatego Trójjedyny Bóg jest źródłem życia. Duch człowieka jest źródłem rozeznania, emocji i uczuć dla duszy, dusza jest siedzibą emocji i uczuć. Bóg daje życie dla ciała człowieka poprzez ducha i duszę.

II. ROZWIJANIE ZARZĄDZANIA DUSZĄ „CZŁOWIEKIEM WEWNĘTRZNYM”.

1. Trychotomia człowieka. W oparciu o fundament Słowa Bożego potwierdzamy,
że istota ludzka jest istotą trychotomiczną. To oznacza, że Bóg utworzył człowieka z trzech części, jak objawia nam Jego Słowo: „a cały duch wasz i dusza, i ciało” (1 Tesaloniczan 5:23). Ciało, część materialna, odnosi się do „człowieka zewnętrznego” (2 Kor. 4:16). Zgodnie ze słowami apostoła Pawła, do niematerialnych części człowieka należą dusza i duch, które są otoczone ciałem. Biblia nazywa je „człowiekiem wewnętrznym”: „bo według człowieka wewnętrznego mam upodobanie w zakonie Bożym” (Rzy. 7:22; por. 2 Kor 4:16).

2. Zarządzanie duszą. Biblia oświadcza, że dusza człowieka, a także jego duch i ciało, muszą być nienaganne w związku z przyjściem Pana Jezusa Chrystusa. To jest istota zarządzania duszą. Każdy wierzący musi zachować ją nienaganną i w całości. Należy jednak wziąć pod uwagę niektóre aspekty w zarządzaniu duszą.

2.1 Potrzeby duszy. Potrzeby te obejmują emocje i mogą być zaspokojone w relacji z Bogiem. Dusza potrzebuje duchowego odświeżenia i boskiej obecności
(Ps 23:1-3). W Psalmie 42:1-2 psalmista szczerze wyraża potrzebę swojej duszy: „Jak jeleń pragnie wód płynących, tak dusza moja pragnie ciebie, Boże! Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego. Kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga?”.
Ile potrzeb ma dusza w stosunku do Boga? Biblia wyjawia, że Duch Święty spełnia
te potrzeby i wydaje w nas „owoc Ducha” (Ga 5:22-24).

2.2 Uświęcenie duszy. Dusza ma zasadniczą potrzebę „świętego życia”, bez którego nikt nie zobaczy Boga (Hbr 12:14). Człowiek jest zbawiony przez „łaskę Bożą”,
a to jest Boży dar (Ef 2:8-9).

Jednakże człowiek musi także pokutować za swoje grzechy, wyznać Chrystusa jako Pana i poświęcić się całkowicie Bogu, jak naucza apostoł Paweł: „Od wszelkiego rodzaju zła z dala się trzymajcie. A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (1 Tes. 5:22-23).

2.3 Uświęcenie myśli. Poznaliśmy wcześniej, że dusza jest „siedzibą emocji, uczuć i myśli”, dlatego aby właściwie zarządzać duszą, wierzący musi czuwać nad wszystkim, co wypełnia jego myśli, jak nauczał apostoł Paweł (Fl 4:8).

W tym kontekście musimy zwrócić uwagę na ostrzeżenie Pana Jezusa dotyczące serca człowieka (to znaczy jego wnętrza): „Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa” (Mt 15:19). Dlatego nie powinniśmy myśleć tylko o tym, czego „nie robić”,
ale także o tym, o czym „nie myśleć”. Każde ludzkie działanie lub reakcja poprzedzona jest przez myśl, uczucie i emocję.

PODSUMOWANIE TEMATU (II)

Człowiek jest trychotomiczną istotą, to znaczy złożoną z ciała, duszy i ducha;
a zarządzanie duszą wymaga właściwych potrzeb i uświęcenia myśli.

DODATEK DOKTRYNALNY

Teksty biblijne, które zdają się potwierdzać trychotomizm, obejmują 1 Tesaloniczan 5:23, gdzie Apostoł Paweł wypowiada błogosławieństwo: „A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa”.

W 1 Liście do Koryntian 2:14 do 3:4 Apostoł Paweł odnosi się do ludzi jako „sarkikos” (dosłownie: „cielesny” 3.1-3), ”psuchikos” (dosłownie: „według duszy”, 2:14) i „pneumatikos” (dosłownie: „duchowy”, 2:15). Te dwa teksty wydają się pokazywać ostentacyjnie trzy zasadnicze elementy. W innych tekstach znajdujemy rozróżnienie duszy i ducha (1 Kor 15:44; Hbr 4:12).

III. PRZEDSTAWIENIE ZARZĄDZANIA DUCHEM

1. Chodzenie w Duchu. W zarządzaniu duchem wierzący musi starać się postępować w Duchu, to znaczy poddawać się Duchowi Świętemu. Tekst biblijny mówi: „Mówię więc: Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej” (Gal. 5:16). Chodzić w Duchu to żyć w posłuszeństwie kierownictwu Ducha Świętego we wszystkich dziedzinach życia. Istnieje wewnętrzna walka między ciałem a Duchem (Gal. 4:17), ale kierowani Duchem Świętym nie jesteśmy pod niewolą ciała (Gal. 4:18). Dlatego „Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy” (Gl 5:25).

2. Wydawanie owoców w Duchu. Kiedy wierzący wydaje owoce godne życia chrześcijańskiego, uwielbia Boga. Nasz Pan wezwał nas do wydawania „owoców” i wybrał nas, abyśmy ciągle wydawali owoce (Jana 15:9,16). Wydawanie owoców w Królestwie Bożym oznacza dawanie świadectwa o swoim życiu poprzez dobre uczynki miłości, które ukazują w tobie charakter Boga (Jana 15:16; Mt 5:16;
Gal 5:22).

PODSUMOWANIE TEMATU (III)

Duchowe zarządzanie jest wspierane przez dwie sfery: chodzenie w Duchu
i wydawanie owoców w Duchu.

PODSUMOWANIE CHRZEŚCIJAŃSKIEGO ŻYCIA

Najpierw najważniejsze rzeczy!

Bliskiej relacji, której doświadczyła Maria spędzając czas w salonie z Jezusem,
nigdy nie doświadczymy przyjmując postawę zabieganej Marty w kuchni. Nadmierne skupianie się na mniej istotnych sprawach w naszym życiu samo w sobie rozprasza. W Łukasza 10:38 widzimy kobietę z cnotą gościnności. Marta otworzyła swój dom dla Jezusa, ale to nie znaczy, że automatycznie otworzyła swoje serce. W swojej chęci usłużenia Jezusowi prawie przegapiła okazję, by Go poznać.

Łukasz mówi nam, że „Marta zaś krzątała się koło różnej posługi...” Mk 10:30a.
W jej umyśle chodziło o to, by robić to, co najlepsze. Chciała dać z siebie wszystko dla Pana Jezusa.

Możemy dać się złapać w tę samą pułapkę działania, co oznacza, że czasami staramy się udowodnić naszą miłość do Boga przez chęć dokonania wielkich czynów. Zamiast przesiadywać w salonie w bliskiej relacji z Jezusem, udajemy się „dla Niego” do kuchni, aby zadowolić go naszą gościnnością- wykonując wielkie posługi i wspaniałe projekty, starając się głosić Dobrą Nowinę. Całą naszą pracę wykonujemy w Jego imieniu. Zwracamy się do Niego „Panie, Panie”, ale czy w końcu nas rozpozna? Czy my poznamy Go?

Królestwo Boże, jak widzicie, jest paradoksem. Podczas gdy świat chwali wielkie uczynki, Bóg pragnie społeczności. Świat woła: „Zrób więcej! Rób wszystko co możesz! ”, ale nasz Ojciec szepcze: „Uspokójcie się, a wiedzcie, żem Ja Bóg;... Ps 46:11a”. Bóg nie szuka pracowników tak bardzo, jak szuka synów i córek - ludzi, na których może mieć wpływ.

ZAKOŃCZENIE

Zarządzanie duszą i duchem, wraz z ciałem, dopełnia integralnej ochrony wierzącego (1 Tes 5:23). Dbanie o naszą wewnętrzność i zewnętrzność przed Bogiem oznacza uznanie, że Ojciec chce zdominować wszystko w nas, a nie tylko część naszego życia. Czuj się zachęcony/zachęcona do przyjęcia Chrystusa jako Twojego Zbawiciela. Bądź w Nim! Bądź święty! W tym celu powołał nas Bóg.

Podsumowanie artykułu.

Sens artykułu składa się z trzech tematów: (1) POJĘCIA DUSZY I DUCHA; (2) ROZWIJANIE ZARZĄDZANIA DUSZĄ „CZŁOWIEKIEM WEWNĘTRZNYM”; (3) PRZEDSTAWIENIE ZARZĄDZANIA DUCHEM. Tak więc pierwszy temat pokazuje duszę jako siedzibę uczuć i emocji, a ducha jako ich źródło. Drugi temat ujawnia, że człowiek jest trychotomiczną istotą, to znaczy składa się z ciała, duszy i ducha. Ważne są tutaj poważne badania dotyczące trychotomii. Trzeci temat kończy się zrozumieniem, że zarządzanie duchem jest wspierane przez dwie sfery: chodzenie w Duchu i owocowanie w Duchu.

Zastosowanie tego artykułu w naszym życiu.

Zastosowanie tego artykułu musi odbywać się poprzez zrozumienie, że wierzący jest zachęcany do życia w świętości, do nadziei w Chrystusie i odnowienia umysłu przez Ducha Świętego. Nauczanie apostolskie mówi o tym we fragmencie: (Fl 4:8-9) „Wreszcie, bracia, myślcie tylko o tym, co prawdziwe, co poczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, co jest cnotą i godne pochwały. Czyńcie to, czego się nauczyliście i co przejęliście, co słyszeliście, i co widzieliście u mnie; a Bóg pokoju będzie z wami”.

Dlatego nasze uczucia, emocje i myśli, które kierują naszym życiem, muszą być dostosowane do ducha Ewangelii. Oznacza to blokowanie najbardziej szkodliwych działań, wynikających z uczuć, emocji i myśli odłączonych od cnót ewangelicznych.

Konieczne jest zachęcanie naszych braci i sióstr do dyscyplinowania życia modlitewnego, ponieważ jego brak jest jedną z postaw, które najbardziej wpływają na zdrowie naszej duszy i ducha. Medytacja nad Słowem Bożym wpłynie również na nasze umysły i serca. Te dwie cnotliwe dyscypliny prowadzą do zdrowego stanu duszy i ducha.

Z miłością Pastor Antero Kaczan, niech Bóg Was błogosławi w imię Jezusa Chrystusa!