NAUKA O DUCHU ŚWIĘTYM

Niniejszy artykuł przedstawia podstawową naukę na temat Ducha Świętego.

Dz.Ap. 5:3-4

3. "I rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę? Czyż póki ją miałeś, nie była twoją, a gdy została sprzedana, czy nie mogłeś rozporządzać pieniędzmi do woli? Cóż cię skłoniło do tego, żeś tę rzecz dopuścił do serca swego? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu."

Duch Boży wraz z Bogiem Ojcem i Jezusem Chrystusem są Trójcą Świętą. Działa On w historii dzieła Bożego i Bożego ludu. Lecz dopiero w czasach Nowego Testamentu, w "wieku ducha", widzimy Jego konkretne dzieło.

Duch Boży uczestniczył w stworzeniu świata. Jako Bóg jest obecny wszędzie - nic w całym stworzeniu nie znajduje się poza Jego panowaniem.

Raz po raz czytamy o tym, jak Duch Boży daje ludziom moc potrzebną dla szczególnej posługi. Duch Boży inspirował proroków i przez nich przekazywał słowo Boże. Lecz Stary Testament wygląda czasów, kiedy Duch Boży zostanie wylany na wszystkich ludzi. Jezus począł się z Ducha Świętego. Duch Święty zstąpił na Jezusa przy chrzcie w rzece Jordan.

Duch poprowadził Go na pustynię, gdzie był kuszony przez diabła. Jezus na początku swej publicznej działalności oznajmił, że będzie działał z mocy Ducha. Jan Chrzciciel stwierdził, że Jezus będzie chrzcił ludzi Duchem Świętym. I sam Jezus obiecał swym uczniom, że kiedy ich opuści, ześle im Ducha Świętego, aby był z nimi przez cały czas. Po powrocie Jezusa do Ojca, Duch Święty będzie uczył i prowadzili wiernych Jezusa oraz da im moc. "On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z Mojego weźmie i wam objawi" - powiedział Jezus.

Uczniowie zostali ochrzczeni Duchem Świętym, jak obiecał im Jezus, w dniu Zesłania Ducha Świętego. Było to oczywiste dla wszystkich ze względu na nowy ton ich wypowiedzi, śmiałość, oraz moc ich nauczania. Jak Piotr powiedział tym, co go słuchali w Dniu Zesłania Ducha Świętego sprawdziło się proroctwo Joela. Bóg wylał swego Ducha na wszystkich wiernych.

Kiedy człowiek zostaje chrześcijaninem, otrzymuje "dar" Ducha Świętego. Duch Święty mieszka w chrześcijaninie, dając mu nowe zrozumienie i kierując nim, uświadamiając mu, że rzeczywiście jest dzieckiem Bożym. Duch jest gwarancją przyszłego przebywania z Bogiem w niebie.

Duch Święty pomaga chrześcijanom zrozumieć, że są w jedności z Jezusem Chrystusem. Działa, aby odtworzyć w życiu każdego chrześcijanina charakter Jezusa - takie jego cechy jak miłość, radość, cierpliwość, łaskawość, dobroć, wierność, skromność i opanowanie. Daje też chrześcijanom moc i dary potrzebne, by służyć Bogu.

“Trójca” Słowo to nie pojawia się w Biblii. Jest to nazwa, której użyto po raz pierwszy w Credo w pierwszych wiekach Kościoła, aby wyjaśnić, że Bóg jest Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Wynika to z nauki Jezusa i Nowego Testamentu jako całości. Od najwcześniejszych czasów podkreślano to przy chrzcie.

Zgodnie z nauczaniem Żydów jest jeden Bóg. Niczemu i nikomu nie wolno podważyć tego wierzenia. Mimo to autorzy Nowego Testamentu wyraźnie pokazują Boga jako Ojca, który stworzył i podtrzymuje wszystko swą miłością i mocą, jako Syna, który przyszedł na świat oraz jako Ducha, który działał w ich własnym życiu.

W pewnym momencie Kościół uznał za konieczne opracowanie stwierdzeń o Trzech Osobach w jednym Bogu, po to, by potwierdzić prawdę Nowego Testamentu i ustrzec się przed fałszywymi wierzeniami. <>< <>< <>< <><

Ludzie wierzący powinni rozumieć znaczenie i miejsce Ducha Świętego w Bożym planie odkupienia. Wielu chrześcijan nie uświadamia sobie tego, co by było, gdyby na świecie nie było Ducha Świętego. Bez Ducha Świętego nie byłoby stworzenia, wszechświata, człowieka (1Moj 1,2; Jb 33,4). Bez Ducha Świętego nie byłoby Pisma Świętego (2P 1,21), Nowego Testamentu (J 14,26; 15,26-27; 1Kor 2,10-14) ani mocy do głoszenia ewangelii (Dz 1,8). Bez Ducha Świetego nie byłoby wiary, nowego narodzenia, świętości, nie byłoby chrześcijan.

OSOBA DUCHA ŚWIĘTEGO:

W całym Piśmie Świętym Duch Święty przedstawiony jest jako osoba posiadająca własną indywidualność (2Kor 3,17-18; Hbr 9,14; 1P1,2).

Jest on osobą boską, tak jak Ojciec i Syn. Dlatego nigdy nie powinniśmy myśleć o Duchu Świętym jedynie jako o wpływie lub mocy.

Duch Święty posiada cechy charakteryzujące osobę, bowiem myśli (Rzy 8,27), odczuwa (Rzy 15,30), ma wolę (1Kor 12,11) oraz posiada zdolność kochania i utrzymywania społeczności. Został posłany przez Ojca, aby wprowadził ludzi wierzących w bliską społeczność z Jezusem (J 14,16-18.26; Łk 11,13). Pamiętając o tych prawdach, powinniśmy traktować go jak osobę i uważać go za nieograniczonego, żywego Boga, mieszkającego w naszych sercach, godnego naszej czci, miłości i poddania. Mk 1,11 (Trójjedyności Boga).

DZIEŁO DUCHA ŚWIĘTEGO: (1) Objawienie Ducha Świętego w ST.

(a) Duch jest sprawcą stworzenia. Jest współtwórcą wszechświata (1Moj 1,2; Ps 104,30), człowieka (Jb 33,4) i świata zwierząt (Ps 104,25-30).

(b) Jest Bożym pośrednikiem w przekazywaniu wieści od Boga ludziom. Święci mężowie Boży przemawiali pod natchnieniem Ducha Świętego (2Sm 23,2; Iz 59,21; 2P 1,21).

(c) Jest pośrednikiem w służbie. Jego służba wśród Izraela polegała na namaszczeniu lub uzdolnieniu niektórych ludzi do wykonania konkretych zadań i pełnienia funkcji (1 Moj 41,38; 2Moj 35,31-34; 4Moj 11,17; 27,18; Sędziów 6,34; 2Krl 2,15).

(d) On jest sprawcą wewnętrzej odnowy, naucza lud Boży drogi wierności (Ne 9,20; Ps 51,12-13; Iz 11,2; 44,3; Ez 11,19; 37,14; Jl 3,1-2).

(2) Objawinie Ducha Świętego w NT.

(a) Duch Święty jest sprawcą zbawienia, przekonuje nas o grzechu (J 16,7-8), objawia nam prawdę o Jezusie (J 14,16-26), daje nam nowe narodzenie (J 3,3-6) i włącza nas w Ciało Chrystusa (1Kor 12,13). W chwili nawrócenia otrzymujemy Ducha (J 3,3-6; 20,22) oraz stajemy się uczestnikami boskiej natury (2P 1,4)

(b) Duch Święty jest sprawcą uświęcenia. W chwili nawrócenia Duch Święty zamieszkuje w ludziach wierzących i ci znajdują się pod jego uświęcającym wpływem (Rzy 8,9; 1Kor 6,19). Zwróćmy uwagę na niektóre działania, jakich dokonuje mieszkający w nas Duch. Uświęca nas, tzn. oczyszcza, prowadzi i zachęca do świętego życia, uwalnia nas od więzów grzechu (Rzy 8,2-4; Ga 5,16-17; 1Tes 2,13). Mówi nam, że jesteśmy dziećmi Bożymi (Rzy 8,16), pomaga nam w uwielbianiu Boga (Dz 10,46) oraz w wstawia się za nami w modlitwie, gdy wołamy do Boga (Rzy 8,26-27). Wytwarza w nas Chrystusowe cechy charakteru na chwałę Jezusa (Ga 5,16-17; 1P 1,2). Jest naszym niebiańskim nauczycielem, wprowadza nas we wszelką prawdę (J 16,13; 14,26; 1Kor 2,9-16), objawia nam Jezusa i prowadzi do bliskiej społeczności i jedności z Jezusem (J 14,16-18; 16,14). Ustawicznie udziela nam Bożej miłości (Rz 5,5), daje radość, pociechę i pomoc (J 14,16; 1Tes 1,6).

(c) Duch Święty jest sprawcą służby, obdarzając wierzących mocą do służby i świadczenia. To działanie Ducha Świętego wiąże się z chrztem w Duchu i pełnią Ducha. W chwili wypełnienia Duchem Świętym otrzymujemy moc do świadczenia o Chrystusie i skutecznej pracy w Kościele i w świecie (Dz 1,8). Otrzymujemy to samo Boże namaszczenie, które zstąpiło na Chrystusa (J 1,32-33), oraz uczniów (Dz 2,4; zob. 1,5), uzyskujemy zdolność głoszenia Słowa Bożego (Dz 1,8; 4,31) czynienia cudów (Dz 2,43; 3,2-8; 5,15; 6,8; 10,38). Bożym pragnieniem jest, aby wszyscy chrześcijanie przeżyli wypełnienia w Duchu Świętym (Dz 2,39). W dziedzinie służby Duch Święty daje dary duchowe poszczególnym członkom Kościoła, aby budować i wzmacniać Kościół (1Kor 12-14). Dary te są przejawem działania Ducha przez ludzi, dzięki którym społeczność wierzących dla wspólnego dobra doświadcza rzeczywistej Bożej obecności, miłości, prawdy i sprawiedliwych norm (1Kor 12,7-11).

(d) Duch Święty dokonuje włączenia wierzących w jedno Ciało Chrystusa (1Kor 12,13), mieszka w Kościele (1Kor 3,16), buduje Kościół (Ef 2,22), zachęca Kościół do oddawania czci (Flp 3,3), kieruje misją Kościoła (Dz 13,2.4), wyznacza pracowników (Dz 20,28), daje dary Kościołowi (1Kor 12,1-11), namaszcza kaznodziejów (Dz 2,4; 1Kor 2,4), strzeże ewangelii (1Tym 1,14) i zachęca Kościół do sprawiedliwości (J 16,8; 1Kor 3,16; 6,18-20).

(3) Różnorodne działania Ducha Świętego nie są ze sobą sprzeczne, ale uzupełniają się. Wszystkie aspekty działania Ducha są ze sobą powiązane i nie można ich od siebie oddzielić. Nie możemy przeżywać:

(a) Pełni nowego życia w Chrystusie;

(b) Życia w sprawiedliwości;

(c) Mocy do świadczenia o naszym Panu;

(d) Społeczności w jego Ciele bez jednoczesnego angażowania się we wszystkie cztery dziedziny. Na przykład wypełnienia w Duchu Świętym nie może być doświadczany w oderwaniu od dzieła Ducha Świętego przynoszącego sprawiedliwe życie, wprowadzenie w poznanie i realizowanie prawd biblijnych.

NAUKA O BOGU

ATRYBUTY TRÓJCY ŚWIĘTEJ W BIBLII:

W miłości Jezusa Chrystusa pastor Antero Kaczan