Wierzymy, że Pismo Święte jest Słowem Boga, skierowanym do współczesnego człowieka. Stanowi zatem nadrzędny autorytet we wszystkich sprawach doktrynalnych, wiary i postępowania. Całe Pismo Święte jest natchnione przez Boga. W wyniku tego natchnienia, cała Biblia jest w oryginalnej wersji całkowicie wolna od błędów jakiegokolwiek rodzaju. Wszystkich 66 ksiąg Starego i Nowego Testamentu powstało na skutek podwójnego autorstwa: Boga i człowieka. (2 Tym 3:16, Rz 15:4, 2 P 1:21)
"Biblia jest księgą zarówno historyczną, jak i doktrynalną, zawierającą objawienie, jakiego Bóg udzielił ludziom poprzez własne czyny i słowa. Biblia opowiada historię naszego zbawienia, stopniowego odsłaniania Bożego planu odkupienia poprzez oba Testamenty czy Przymierza, najpierw w Starym Przymierzu, zawartym między Bogiem a Izraelem i podtrzymywanym przez Boga mimo niewierności Jego Ludu Wybranego, następnie zaś w Nowym Przymierzu, dostępnym całej ludzkości i przypieczętowanym krwią syna tego ludu, który był także Synem Bożym. Ponadto Biblia ukazuje, jak każdy człowiek musi zawrzeć to Przymierze i trwać w nim, osiągając w ten sposób swe osobiste zbawienie. Mówi też nam, co musimy wiedzieć o Bogu i człowieku oraz co musi człowiek uczynić, aby go Bóg zaakceptował. Słowo Boże jest przeznaczone dla każdego z nas i jest źródłem naszej wiary." (Roland de Vaux, Klucz do Biblii).
Wierzymy, że istnieje tylko jeden odwiecznie żyjący Bóg, który jest Duchem; Ojciec, Syn i Duch Święty. Bóg zawsze istniał i istnieć będzie. W każdy możliwy sposób jawi się jako Dobry, Sprawiedliwy, Mocny, Święty, Mądry i Doskonały. Od wieczności Bóg istniał w trzech odrębnych Osobach, o których Pismo Święte mówi jako o Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Każda z tych osób ma taką samą naturę i jest tak samo doskonała, dlatego każdej przynależy pełna i najwyższa adoracja i chwała, na jaką stać stworzenie Boga.
Bóg Ojciec jest pod każdym względem Absolutnym Władcą Wszechświata. Czyni wszystko tak, jak zaplanował, według swoich doskonałych zamiarów. To wszystko, co się dzieje, jest doskonałe i dokonywane jest albo Jego ręką, albo na skutek Jego przyzwolenia. Suwerenność i działanie Boga były i są szczególnie zauważalne w różnorodności Jego stworzenia, w Jego Opatrzności i w dziele Odkupienia. (Rdz 1:1, Mt 28:19, 2 Kor 13:3)
Jezus Chrystus jest jedynym Synem Boga, który w określonym czasie w historii, dzięki cudowi narodzenia z Dziewicy, przybrał ludzkie ciało oraz ludzką, ale bezgrzeszną naturę. (2 Kor 5:21) Jego wcielenie dokonało się po to, aby człowiekowi objawić Boga oraz po to, aby zgubiony i ginący świat pojednał się z Bogiem. Syn Boży był w pełni człowiekiem i jednocześnie w pełni Bogiem, dlatego mimo poddania wszelkim możliwym pokusom, był w stanie żyć całkowicie bezgrzesznym życiem. Dokonawszy wszystkiego, Syn Boży oddał się okrutnej i niezasłużonej śmierci na rzymskim krzyżu, stając się doskonałą ofiarą. Ofiara ta zniosła zarówno grzech świata, jak i stała się zaspokojeniem gniewu Boga przeciw grzechowi. Zgodnie ze świadectwem Pisma powstał z grobu trzeciego dnia, dając tym samym świadectwo Bogu, że dokonało się całkowicie zadośćuczynienie. Po czterdziestu dniach wstąpił na niebiosa. Teraz wstawia się za wierzącymi, siedząc po prawicy Ojca. (J 14:16, Hbr 4:14, 7:24,25, 1 Tym 2:5)
Duch Święty przez całą wieczność był Wszechobecny. Był szczególnie zaangażowany w dzieło stworzenia, objawienia i pojednania. Jego działanie w erze Kościoła rozpoczęło się od Dnia Pięćdziesiątnicy, niedługo po wniebowstąpieniu Chrystusa. Obecnie Jego rolą jest uwielbianie Jezusa Chrystusa, przekonywanie świata o grzechu, a także utwierdzanie i wzmacnianie Kościoła w rozwoju. W każdym z wierzących Duch Święty dokonuje chrztu, odnowy, każdego prowadzi, pieczętuje, wypełnia, poucza, umacnia, zachowuje każdego, kto staje się dzieckiem Bożym przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Duch Święty udziela darów, którymi ubogaca swój Kościół.
Na początku Bóg stworzył olbrzymie zastępy bezgrzesznych istot duchowych, które nazwane są aniołami. Aniołowie służą przed tronem i usługują tym, którzy są dziećmi zbawienia. Niektórzy aniołowie jednak wraz z szatanem upadli z powodu pychy i buntu przeciw Bogu, dlatego zrzuceni zostali z niebios. Obecnie sprzeciwiają się planom i zamiarom Boga w całym wszechświecie. Dzieło zła szatana i jego demonów przejawia się obecnie między innymi przez kłamstwo, oszustwo, sprzeciwianie się wszelkiej prawdzie i dobru, imitowanie i fałszowanie dzieła Bożego i oskarżanie ludu Bożego. Szatan został osądzony i potępiony na krzyżu, choć wykonanie nad nim wyroku - wrzucenie do jeziora ognistego na całą wieczność - dopiero nastąpi.
Człowiek został stworzony przez Boga na Jego obraz i podobieństwo, niesplamiony grzechem. (Rdz 1:26-27) Zaistnienie człowieka nastąpiło w wyniku bezpośredniego aktu twórczego Boga, a nie poprzez proces ewolucyjny. Człowiek stworzony został jednocześnie w postaci materialnej i duchowej. Został on powołany do istnienia po to, by wielbić Boga, cieszyć się ścisłą z Nim społecznością i wykonywać Jego plany i zamierzenia dotyczące ziemi. (Rz 3:23, 6:26, iż 59:1,2)
Po upływie jakiegoś czasu od stworzenia człowieka Adam i Ewa świadomie sprzeciwili się objawionej woli Boga, stając się tym samym grzesznymi istotami. Zgodnie z nauką Biblii każdy ich potomek, oprócz jedynego wyjątku, jakim w swoim wcieleniu był Jezus Chrystus, jest urodzony w grzechu i popełnia grzech. Poza możliwością osobistego przyjęcia zbawienia, które jest dziełem Pana Jezusa Chrystusa, cały ród ludzki jest od Boga odizolowany, narażony na potępienie i ma skłonności ku złemu. Znajduje się w beznadziejnym stanie oczekiwania na wieczne potępienie.
Zbawienie grzesznika jest możliwe tylko dzięki łasce Boga oraz osobistej wierze w Jezusa Chrystusa. Zbawienie jest dziełem Boga. W żaden sposób nie może być wypracowane. Na zbawienie nie zasługuje nikt. Ci, którzy doznali zbawienia z łaski, doznali tym samym przebaczenia grzechów, pełnego pojednania z Bogiem, obdarzenia sprawiedliwością Chrystusa, usynowienia i włączenia do rodziny Bożej. Obdarzeni zostali darem życia wiecznego, wszelkim duchowym dobrem potrzebnym do życia i pobożności bez konieczności "drugiego przeżycia". Obdarzeni zostali także Bożą obietnicą, że nigdy nie będą potępieni. Prawdziwie wierzący są przemienieni na podobieństwo Chrystusa. Ten proces duchowego wzrostu kończy się w momencie uwielbienia wierzącego.
Powszechny Kościół Pana Jezusa Chrystusa założony został w dniu Pięćdziesiątnicy, po Jego wniebowstąpieniu. Kościół będzie budowany do momentu powrotu Chrystusa na ziemię. Prawdziwy Kościół składa się z ludzi wierzących, odrodzonych przez Ducha Świętego. Głową tego Kościoła jest Chrystus. (2 Tym 2:19, 1 J 5:10-13) Wierzący w momencie nawrócenia zostają ochrzczeni w Ciało Chrystusa przez samego Pana. Prawdziwie wierzący grupują się we wspólnoty, aby podczas nabożeństw wielbić Boga, uczyć się jak naśladować Pana oraz jak zwiastować Ewangelię. We wspólnotach odpowiednie osoby są wybierane na urzędy starszych i diakonów, przewodząc i posługując wierzącym. Współistnienie chrześcijan w społeczności wynika z pragnienia wzajemnego budowania się poprzez wiernie wykładane Słowo Boże, praktykowanie ustanowień Bożych i darów duchowych, przestrzeganie zarządzeń starszych. Każda wspólnota odpowiada przed Bogiem za właściwą dbałość o swoje sprawy i za dążenie do społeczności i jedności Kościoła Pana Jezusa Chrystusa.
Wszystkie wydarzenia obecnego czasu znajdują swój koniec w potężnym i chwalebnym powrocie na ziemię Pana Jezusa Chrystusa. Jak uczy Biblia, świat bez wyjątku dowie się, że Jezus Chrystus jest Panem całego stworzenia i całej historii. Nastąpi dzień, w którym ciała zmarłych zbawionych zostaną wzbudzone, aby królować z Chrystusem w chwale. Zmarli niezbawieni powołani zostaną do życia na ostateczny sąd i wieczne potępienie. Bóg Syn odda królowanie Bogu Ojcu i wspólnie rządzić będą na wieki w nowym niebie i na nowej ziemi, gdzie żaden grzech ani nic nieczystego nie będzie miało miejsca.
Wierzymy w nowonarodzenie. Tylko ten, kto upamięta się i odwróci od grzechu, a zwróci się z wiarą do Jezusa Chrystusa, otrzyma przebaczenie i życie wieczne. Wierzymy też w powszechne kapłaństwo wszystkich nowonarodzonych członków Kościoła. (1P 2.9-10).
WIECZERZA PAŃSKA
Kategorycznie NIE WIERZYMY w przeistoczenie chleba w ciało a wina w krew. Bardzo proszę przeczytaj do końca ten tekst na ten temat.
Przeistoczenie jest doktryną Kościoła. Rzymskokatolickiego. Katechizm Kościoła Katolickiego określa tą doktrynę w części z 1376:
"Sobór Trydencki streszcza wiarę katolicką, nauczając: "Ponieważ Chrystus, nasz Odkupiciel, powiedział, że to; co podawał pod postacią chleba, jest prawdziwie Jego ciałem, przeto zawsze było w Kościele Bożym to przekonanie, które święty Sobór wyraża dzisiaj na nowo, że przez konsekrację chleba i wina dokonuje się przemiana całej substancji chleba w substancję Ciała Chrystusa, Pana naszego, i całej substancji wina w substancję Jego Krwi. Święty Kościół katolicki słusznie i właściwie nazwał tę przemianę przeistoczeniem”
Innymi słowy, Kościół Rzymskokatolicki naucza, że raz wyświęcony kapłan błogosławi chleb na Wieczerzy Pańskiej, to jest przemieniane w rzeczywiste ciało Chrystusa (chociaż zachowuje wygląd, zapach i smak chleba); i gdy błogosławi wino, ono jest przemieniane w rzeczywista krew Chrystusa (zachowuje wygląd, zapach i smak wina). Czy taka koncepcja jest biblijna? Istnieją pewne fragmenty Pisma które jeśli zinterpretujemy dosłownie będą prowadzić nas do “prawdziwej obecności” Chrystusa w winie i chlebie. Przykładami są Jana 6:32-58; Mateusz 26:26; Łukasz 22:17-23; i 1 Koryntian 11:24-25. Fragment na który najczęściej się wskazuje to Jan 6:32-58 szczególnie wersety 53-57, “ Na to rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego i pili krwi jego, nie będziecie mieli żywota w sobie. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny… Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, we mnie mieszka, a Ja w nim…tak i ten, kto mnie spożywa, żyć będzie przeze mnie...’”
Katolicy interpretują ten fragment dosłownie, i stosują to przesłanie do Wieczerzy Pańskiej, którą nazywają “Eucharystią” lub “Mszą.” Ci którzy odrzucają ideę przeistoczenia, interpretują słowa Jezusa w Jana 6:53-57 metaforycznie lub symbolicznie. Jak możemy się dowiedzieć, która interpretacja jest właściwa? Na szczęście, Jezus uczynił to niezwykle oczywistym co miał na myśli. Jana 6:63 ogłasza, “Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem.” Jezus konkretnie stwierdził, że Jego słowa są “duchem.” Jezus używał fizycznych odniesień, pokarmu i picia aby nauczać duchowej prawdy. Tak jak spożywanie fizycznego pokarmu i napoju, które podtrzymują nasze fizyczne ciała, tak i nasze duchowe życie zbawione i budowane przez duchowe przyjęcie Go, przez łaskę i przez wiarę. Spożywanie ciała Jezusa i picie Jego krwi są symbolami pełnego i całkowitego przyjęcia go w naszym życiu.
Pismo ogłasza że Wieczerza Pańska jest pamiątką ciała i krwi Chrystusa (Łukasza 22:19; 1 Koryntian 11:24-25), nie rzeczywistym spożywaniem Jego fizycznego ciała i krwi. Kiedy Jezus przemawiał w Jana rozdział 6, Jezus nie spożywał jeszcze Ostatniej Wieczerzy ze swoimi uczniami, na której On ustanowił Wieczerze Pańska. Przeczytaj Wieczerza Pańska / Chrześcijańska Komunia. Dla bardziej kompletnej dyskusji o tym zagadnieniu, proszę przeczytaj nasz artykuł o Świętej Eucharystii.
Najbardziej poważny powód dla którego przeistoczenie powinno być odrzucone jest fakt, ze Kościół Rzymskokatolicki postrzega to jako "ponowna ofiara" Jezusa Chrystusa za nasze grzechy. Jest to dokładnym przeciwieństwem tego mówi Biblia, że Jezus umarł "raz na zawsze" i nie potrzebuje być ofiarowywany ponownie (Hebrajczyków 10:10; 1 Piotra 3:18). Hebrajczyków 7:27 ogłasza, " który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem RAZ na zawsze, gdy ofiarował samego siebie."